श्री शंकर महाराज बावनी स्तोत्र | Shankar Maharaj Bavani Stotra with Lyrics

गुरुर ब्रह्मा गुरुर विष्णू गुरुर्देवो महेश्वरा

गुरु साक्षात परब्रह्म तस्मै श्री गुरवे नमः ||

जय शिवशंकर शुभंकरा | श्री दत्ताच्या अवतारा |

भवभयक हरिहरा | विनम्र वंदन स्वीकारा || धृ ||

वाघांच्या सहवासात | बाळ प्रकटले रानात |

चिमणाजीला दृष्टांत | देऊनी स्वगृही आलात || 1 ||

असंख्य केल्या कृष्णलीला |अंतापूरच्या गावाला |

 जो तो धावे बघण्याला |छकुल्या शंकराच्या लीला || 2 ||

हिमनग शिखरावर फिरले |विश्वामधुनी संचारले |

अक्कलकोटी श्री आले |विनम्र गुरुचरणी झाले || 3 ||

शुभरायांच्या मठातून |कीर्तन करीती जनार्दन |

दत्तरूप त्या दाखवून |प्रकट झाले जनातून || 4 ||

तेथे रंगतात ते भजनी |प्रत्येकास दिसे नयनी |

जिकडे तिकडे भक्तगणी |शंकर रूपे दिसुनी || 6 ||

मेहेंदळेच्या वाड्यात | उत्सव शिवरात्री करीत |

वर्ण पालटे शरीरात | शिवशंभू सम श्री दिसत || 7 ||

श्रीपादवल्लभ दिसती कुणा | कुणा पंढरीचा राणा |

कुणा भवानी कृष्ण कुणा | दर्शन देती भक्तांना || 8 ||

 जरी पुण्यातून नच जाती | असंख्य पत्रे तरी येती |

हजर उत्सवाला असती | अनेक गावी श्री दिसती || 9 ||

अलखवदता मुखातून | पिंड निघाली भूमीतून |

 पाथरणी सहे हे शिवस्थान | भोवती नाथांचे ठाण || 10 ||

 नाथ समाधी मढीतली | तेथील शांत धुनी झाली |

अल्लख देऊनी आरोळी क्षणात प्रज्वलित केली || 11 ||

मेहेंदळे सौभाग्यवती | जीवन संपवण्या जाती |

 पूर्णत्वाला तिजनेती रसाळ | ज्ञानेश्वरी कथिती || 12 ||

गिरिनारीच्या गिरी जाती | वायु भक्ष जे करीती |

भोजन साधूना देती | संगती प्राणी ही असती || 13 ||

 कुरुक्षेत्रावर जी घडली | मनास घटना ना पटली |

गीता कैसी सांगितली | शंका कोणीतरी विचारली || 14 ||

बघता रोखुनी त्यावती | दिसली ज्योतिर्मय मूर्ती |

कृष्णा परी त्या श्री दिसती | तक्षण ज्ञान गीता प्राप्ती || 15 ||

सोमावतीच्या शुभ दिवशी स्वरूप लिंगात्मक दिसती

उत्कट प्रीती ज्या पाशी तोच बघे त्या तेजाशी || 16 ||

महाराजांच्या जिभेवर | लिंगवसतसे खरोखर |

समर्थ स्वामी गुरुवर | पूजन  करिती सत्वर || 17 ||

समर्थ स्वामी माऊलींनी | तृप्त केले स्तनपाने |

 ऐसे सांगती अभिमाने | शिरसा वंद्य गुरुवचने || 18 ||

प्रधान लंडनाला जाती | तेव्हा माता पिता जाती |

सद्गुरूला मनी स्मरीती | तत्क्षण सन्मुख श्री येती || 19 ||

पर्वतगिरीनारी नेती | दत्त प्रभूंना बोलाविती |

समक्ष अंत्यविधी करिती | शिष्य मनोरथ पुरविती || 20 ||

प्रधान झाले शिषठा प्रधान | लाभे गुरु भक्तीचे ज्ञान |

उत्कट भक्ती प्रीती महान | गुरुह्रिद्यांचे प्रपंच प्राण || 21 ||

गाणगापुराला श्री जाती | रुद्रा घाटावर श्री बसती |

निर्गुण पादुकावरती | ब्राह्मण पूजा जी करती || 22 ||

महाराजांच्या पडे शिरी | जो तो मनी आश्चर्य करी |

सन्मानाने मठांतरी | घेऊन येती श्री स्वारी || 23 ||

भस्मे वरती अति माया | पद पंकज श्री ठेवनिया |

स्वरूप गुरुचे जाणाया | दृष्टी दिव्य दिली सदया || 24 ||

गुरुने आपला मज म्हणून | जवळी घ्यावे आवळून |

ऐसी इच्छा प्रकटून | कुलारी दादा घे वचन || 25 ||

तत्क्षणी शरीरी संचरून  |आपणासारखे त्या करून |

केले आश्वासन पूर्ण | कृतार्थ दादांचे जीवन || 26 ||

गणेश अभ्यंकर यांना | युद्धावरती असताना |

 असंख्य गोळ्या पायांना | चाटूनी गेल्या खुणाविना || 27 ||

विजार चाळण सम झाली | तरीही जाणीव नच झाली |

लीला कोणीही केली | अंतरी जान कृपा झाली || 28 ||

सद्गुरु असता काशीत | ब्राह्मण वैदिक हिणवीत |

भोंदू अजागळ अशिक्षित | जाणे काय कसे वेद || 29 ||

सागर गोटे झेलीत | कन्या खेळतसे तेथ |

तिच्या मुखातून बोलवित | बृहस्पती सम श्रीवेद || 30 ||

नवरात्रीच्या अष्टमीस | शरीरी दुर्गेचा वास |

करिती तांडव नृत्यास | अनंत नमने मातेस || 31 ||

सप्त चिरंजीव जे असती | त्यातील श्रेष्ठ असे विभूती |

तो मी मारुती या जगती |स्वये मुखाने श्रीवदती || 32 ||

नवले विनवी सद्गुरूला | दावा विष्णू पद मजला |

सागर तीरावरला नेला | सुवर्ण पद पंकज दिसला || 33 ||

लांब चरण ते स्पर्शून | उर्मी उसळल्या मनातून |

व्योमी बघता यर दिसून | किरीटी चमके लखलखून || 34 ||

तात्यावरती अति प्रीती | अरण्य शरणागती असती |

तात्या जणू प्रतिकृती | दुसरी सद्गुरूंची मूर्ती || 35 ||

परस्परांची बदलून | कामे करीती समजून

कुणा न ये कळून | कोण शिष्यनी गुरु कोण || 36 ||

समाधीतुनी प्रकटती | मिठीत रुद्रांना घेती |

पृथ्वी भोवती फिरविती |साक्षीत्वाची दिली प्रचिती || 37 ||

मी शंकर कैलासपती | अवतरलो या भूवरती |

समज द्यावया जगाप्रती | कार्य असे हे मम चित्ती || 38 ||

विविध रंग या जगतात | इथले मात्र नसे तेथ |

ज्ञात न कोणा हे होत ज्ञान असे हे अतिगुप्त || 39 ||

स्वतःस कोणी ओळखील | तो मज निश्चित जाणेल |

धन दौलत जरी उधळील | तरीही त्याला नुमजेल || 40 ||

घे जाणुनी तू मजला | अथवा पश्चाताप भला |

कार्य भाग न मम अडला | अडेल माझ्या विन तुझला || 41 ||

कांचन समहे अक्षर बोल | कोरुनी दगडावरती खोल |

सुवेळी तुझला स्मरतील | शब्द सुधे समहे अनमोल || 42 ||

 केले तुझला गुह्यखुले | साधु  आपले घेई भले |

शरणागत मज जे आले | ते मी निश्चित उद्धारिले || 43 ||

अशक्य काम करी शक्य | ऐसे ज्याचे ब्रीदवाक्य |

भक्तांशी जो करी सख्य | लीलया देई सदा मोक्ष || 44 ||

भिऊ नको मी पाठीशी | असता भीती तुला कैशी |

वचनबद्ध जो भक्तांशी | काच त्यावर विश्वाशी || 45 ||

योगक्षेम मी चालवीण | ऐसे दिधले वचन |

त्याचे चिंतन मनी करून | चिंता द्यावी अर्पून || 46 ||

सद्गुरु येथुनी नच गेले | चिरंजीव ते असती भले |

अनेक वेळा श्री उठले | समाधीतुनी प्रकटले || 47 ||

अंत जगाचा होईल |सुभक्त तितुके रक्षेल |

ऐसे ज्याचे दृढ बोल | प्रीती अपेक्षी बहुमोल || 48 ||

ऐसा समर्थ स्वामीला | भाव मनीचा सांगितला |

भक्ती प्रीती दे मजला | परमार्थाचा मार्ग भला || 49 ||

मिठीत मजला घेऊन | आई परी घे चुंबन |

माझा बाळ असे म्हणून | कृतार्थ करी हे जीवन || 50 ||

बावंनी भाऊ दासाची | प्रीती सुद्धा जळू भक्तीची |

प्राशन करता मिळायची | मधुरा भक्ती सद्गुरूंची || 51 ||

बावनी ज्याच्या स्मरणात | अमल भाव हा हृदयात |

सद्गुरूंच्या तो सावलीत | हीच फलश्रुती पदरात || 52 ||

जय शिवशंकर शुभंकरा | श्री दत्ताच्या अवतारा |

भवभयक हरिहरा |विनम्र वंदन स्वीकारा || धृ ||

|| जय शंकर श्री गुरुदेव दत्त ओम श्री शंकरनाथाय नमः ||